Było miło, ale się skończyło. To ostatni dzień Warszawy jako stolicy Polski. Od jutra to godne miano będzie nosić jakieś bardziej odpowiedzialne miasto. Były jednak obawy, że miasto nie będzie w stanie dokładnie reprezentować walijskiej kultury i walijskiego życia, w przeciwieństwie do głównego pretendenta Caernarfon. Decyzja została podjęta w oficjalnym głosowaniu członków walijskich władz lokalnych, które Cardiff wygrało 136 głosami, w porównaniu do 11 głosów Caernarfon i Polskie Miasta. Rynek, Poznań. Poznań jest popularnym kierunkiem weekendowych podróży. Powszechnie kojarzy się z koziołkami i smakiem marcińskich rogali. Nie zdołałby jednak przyciągnąć tak wielu turystów, gdyby nie jego wartościowe zabytki, ciekawe muzea i nowoczesne miejsca. W stolicy Wielkopolski prężnie rozwija się też Vay Tiền Nhanh. odpowiedź 7 sierpnia 2015 przez użytkownika Wszystkim zapewne znane są trzy podstawowe stolice Polski, czyli Gniezno, Kraków i Warszawa, ale pewnie niewielu z Was wiedziało o tym, że było ich więcej. Poniżej podam wszystkie miasta Polski, jakie były jej stolicami w kolejności chronologicznej: 1. Gniezno To miasto położone na terytorium Wielkopolski władało Polską od 940 do 1040 roku i wówczas rządził nim Mieszko I. Stało się tak, dlatego, że właśnie w Gnieźnie znajdowały się relikwie św. Wojciecha (czeskiego duchownego) oraz organizowane były tam koronacje królewskie. Za Mieszka I została wzniesiona Katedra Gnieźnieńska. Po ataku czeskiego księcia Brzetysława I, gdzie katedra jak i zamek zostały doszczętnie zniszczone, decyzją Kazimierza Odnowiciela, stolicę Polski przeniesiono do Krakowa. Gniezno było stolicą Polski przez blisko 100 lat. 2. Kraków Lata panowania to 1040 - 1079 (formalnie do 1795 roku). Panował wówczas w nim Bolesław Chrobry, za którego panowania powstała również katedra wawelska. Kraków wówczas był stolicą Polski przez 40 lat, pierwszy raz w historii, bo w późniejszych latach Kraków jako stolica jeszcze będzie się powtarzał. 3. Płock - 1079 - 1138. Stało się to za panowania Bolesława Śmiałego, lecz potem został on wygnany, a władzę nad państwem przejął Władysław Herman. Płock wybrano głównie dlatego, że właśnie tam mieszkał Władysław Herman. Wybudował on w tym czasie Katedrę płocką. Po śmierci Hermana w 1102 roku władzę objęli jego synowie Zbigniew i Bolesław Krzywousty. Płock funkcjonował jako stolica kraju przez 59 lat. 4. Kraków Ponownie stał się stolicą Polski w latach 1138 - 1290. Stało się to za panowania Bolesława III Krzywoustego. Po nim władze objął Władysław II Wygnaniec, następnie Bolesław IV Kędzierzawy, Mieszko III Stary, Kazimierz III Sprawiedliwy, Władysław III Laskonogi, Leszek Biały, a w konsekwencji późniejszych lat Przemysław II. Po raz drugi Kraków zostaje stolicą Polski na 152 lata. 5. Poznań - 1290 - 1296. Przez krótki okres czasu, bo tylko na 6 lat, Poznań staje się stolicą Polski. Wzniesiono tam wówczas zamek, który wystawił zakon książąt wielkopolskich. 6. Kraków Kraków znów doszedł do władzy na lata 1296 - 1795. Panował w Polsce wówczas Wacław II Czeski. Za jego panowania miasto poszerzono, rozbudowano zamek wawelski, powstał rynek krakowski. W 1305 zmarł obecny książę, a władzę przejął Wacław III Czeski. Rok później Władysław Łokietek zajął Wawel, ale krakowianie poddali mu się dopiero po śmierci (morderstwie) Wacława II Czeskiego. Nowy władca nadał miastu przywileje podatkowe i handlowe. Na Wawelu koronował się Władysław Łokietek, a po jego śmierci również jego syn Kazimierz Wielki. Kazimierz wprowadził w obieg monetę grosz krakowski. Po jego śmierci w 1370 roku, królem Polski został Ludwig Andegaweński. Po nim władzę w państwie polskim pełniła królowa Jadwiga, Władysław Jagiełło, Władysław III Warneńczyk, Kazimierz IV Jagiellończyk, Jan Olbracht, Zygmunt I Stary, Bona Sforza, Zygmunt II August, Henryk Walezy, Stefan Batory, Zygmunt III Waza, Władysław IV Waza, Jan Kazimierz, Jan III Sobieski, August II Sas. Po raz trzeci i najdłuższy w historii państwa polskiego, Kraków zostaje stolicą Polski na 499 lat! Te czasy od panowania Władysława Łokietka w Polsce możemy oglądać w serialu historycznym 'Korona Królów'. 7. Warszawa Ostatnia i obecna stolica Polski od 1952 roku konstytucyjnie. Wcześnie była ona również stolicą Polski, ale na krótkie okresy czasu w latach: - 1815 - 1831 - 16 lat - 1918 - 1939 - 21 lat - od 1945 roku do dziś, to jest już ponad 75 lat. komentarz 11 kwietnia 2020 przez użytkownika anonimowy komentarz 3 maja 2022 przez użytkownika anonimowy i W latach 1975 - 1998 funkcjonował zupełnie inny podział administracyjny naszego kraju. Polska była podzielona na 49 województw. W ten sposób władze komunistyczne, panujące niepodzielnie do 1989 roku, chciały uzyskać zdecydowanie większy wpływ na lokalnych działaczy. Nie uwierzycie, jakie miasta były wówczas stolicami województw! Z dzisiejszej perspektywy trudno w to uwierzyć, ale niegdyś na terenie woj. śląskiego istniały trzy odrębne struktury - woj. katowickie, częstochowskie i bielskie. Nazwy bezpośrednio wskazują, jakie miasta otrzymały miano stolicy takiego województwa. Dziś trudno w to uwierzyć, ale centralnymi ośrodkami wojewódzkimi były miasta, których współcześnie nie należały do wielkich ośrodków miejskich. Obecnie wiele osób ze względu na inny podział państwa (na 16 jednostek administracyjnych) zapomniało nawet, gdzie się one znajdują. Zapraszamy Was do wzięcia udziału w quizie. Czy wiecie, gdzie obecnie znajdują się miasta, które niegdyś były stolicami województwa? Sprawdźcie koniecznie! Widok Warszawy od strony Pragi na rycinie Georga Brauna z 1618 r. Na pierwszy rzut oka powyższe zdanie może wydawać się kuriozalne, ale to pozory. Wedle oficjalnej wersji 18 marca 1596 roku król Zygmunt III Waza zdecydował o przeniesieniu stolicy Polski z Krakowa do Warszawy. W rzeczywistości stolica Mazowsza nigdy nie stała się stolicą Polski, istniejącej od czasów Mieszka, ale jeszcze zanim przeniósł się tam król ze swoim dworem, to Warszawa została stolicą Rzeczypospolitej. Stolica Rzeczypospolitej, ale nie Korony Ten pozorny paradoks da się wyjaśnić. Aż do 1795 roku stolicą Polski był Kraków. Żaden z polskich władców nie podniósł Warszawy do rangi miasta stołecznego. Co więcej, nawet Konstytucja Marcowa z 1921 roku i jej następczyni Konstytucja Kwietniowa milcząco pomijała temat stolicy, przez co jakby niejako nie uchylano przedrozbiorowych ustaleń. Należy jednak rozróżnić dwa pojęcia, które często określano jednym mianem „Polski”: Królestwo Polskie i Rzeczypospolita Korony Polskiej i Wielkiego Księstwa Litewskiego (potocznie zwana Rzeczyposopolitą Obojga Narodów). Do 1569 roku Królestwo Polskie było suwerennym państwem w świetle prawa międzynarodowego, którego stolicą był Kraków. Ale w 1569 roku powstała Rzeczypospolita Obojga Narodów, której częścią było właśnie Królestwo Polskie. Stworzenie wspólnego polsko-litewskiego państwa zmuszało z kolei do wyboru miejsca, gdzie będą rozstrzygane najważniejsze dla obydwu państw sprawy. I wybór padł na Warszawę. Do 1529 roku była to stolica Księstwa Mazowieckiego, będącego lennem Królestwa Polskiego. Wygaśnięcie Piastów mazowieckich doprowadziło jednak do inkorporacji tego obszaru do Polski. Pod koniec lat 60. XVI stulecia żywe wciąż tu było poczucie odrębności. Dlatego dla Polaków i Litwinów Warszawa wydawała się być miejscem kompromisowym. Ponadto mazowiecka stolica była położona blisko Litwy, stąd zatem łatwiej było zarządzać projektowanym wspólnym państwem. Mapa Rzeczypospolitej Korony Polskiej i Wielkiego Księstwa Litewskiego (do kupienia w Sklepie Wokulskiego) W Unii Lubelskiej Warszawa została wskazana jako miejsce odbywania sejmów walnych. Wydawać by się mogło, że miasto sejmowe, to nie to samo co stolica, ale nie w tym wypadku. Utworzony na mocy Unii Lubelskiej sejm był bowiem jedynym organem Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Państwo to posiadało też wprawdzie również wspólnego władcę, ale należy pamiętać, że występował on w dwóch osobach, jako król Polski i wielki książę litewski. Nie było „króla Rzeczypospolitej”, a monarcha miał inne kompetencje jako król Polski, a inne jako wielki książę litewski. To sejm był tą instytucją, która zespala obydwa państwa w jedno, a zatem miasto, gdzie go odbywano zyskiwało stołeczną rolę. Nietrudno także zgadnąć, że z położonej w centrum potężnej Rzeczypospolitej Warszawy łatwiej było zarządzać tym państwem, niż z leżącego na jego południowo-zachodnim krańcu Krakowa. Wraz z sejmami zatem życie polityczne Polski i Litwy zaczęło się koncentrować właśnie w stolicy Mazowsza, pomimo że stolicą Polski był nadal Kraków, a Wielkiego Księstwa – Wilno. Inne stolice W przeciągu kilku dekad Warszawa nieformalnie przejęła funkcje nie tylko Krakowa, ale też Wilna. Niebagatelne znaczenie miało podniesienie w 1596 roku stolicy Rzeczypospolitej do rangi królewskiego miasta rezydencjonalnego. Zygmunt III postanowił bowiem właśnie tam przenieść swój dwór. Rok wcześniej na Wawelu, rzekomo w czasie eksperymentów alchemicznych Michała Sędziwoja, wybuchł pożar. Powszechnie narzekano też na niedogrzanie królewskiego zamku. Ważniejsze było jednak to, że polityka władcy była ściśle zwrócona ku północy i jego rodzinnej Szwecji. Wszelkie informacje z tamtego kierunku docierały do Krakowa z dużym opóźnieniem, a to utrudniało podejmowanie właściwych, adekwatnych do sytuacji decyzji, nie mówiąc już o możliwości odzyskania tronu w Sztokholmie. Poza tym Zygmunt raczej za Krakowem nie przepadał. Tamtejsza szlachta była bardziej tolerancyjna niż jezuickie myślenie by królowi na to pozwalało. Samo miasto także przejawiało dużą dozę kosmopolityzmu. Inaczej było z mazowiecką Warszawą, która leżał w dzielnicy z nadreprezentacją katolickiej szlachty. Zygmunt III Waza Przeprowadzka monarchy i całego dworu wraz z urzędami centralnymi do Warszawy nie była jednak prostą operacją. Dobra królewskie stopniowo spławiano Wisłą. Król początkowo przebywał w Warszawie przejściowo. Najpierw na czas remontu Wawelu, potem od 24 maja 1604 roku, gdy przeniesiono tam w końcu cały dwór, a od 1611 roku było to już miejsce stałego przebywania władcy. Kraków pozostał jednak nadal miejscem koronacji królów Polski. Wyjątkiem były jedynie koronacje Stanisława Leszczyńskiego i Stanisława Augusta Poniatowskiego. Jako stała rezydencja królewska Warszawa musiała także niejednokrotnie ustępować pola innym miastom. Najjaskrawszym przykładem tego było Drezno za panowania królów z dynastii saskiej. To właśnie w saksońskiej stolicy znajdowało się centrum decyzyjne nie tylko Saksonii, ale wobec paraliżu sejmu też Rzeczypospolitej. Ponadto, Litwini będąc niezadowoleni z rosnącej roli Warszawy, położonej bądź co bądź w Koronie, wymogli od 1678 roku odbywanie obrad co trzeciego sejmu walnego również w Grodnie, które notabene dzięki temu zanotowało potężny wzrost gospodarczy. Tu w okresie sejmu koncentrowało się życie polityczno-społeczne wspólnego państwa. Grodno określano nawet przez to „trzecią stolicą Rzeczypospolitej”. Warszawa była zatem od 1569 roku stolicą Rzeczypospolitej Obojga Narodów, ale stolicą Królestwa Polskiego nie stała się tak naprawdę nigdy, mimo że ze względu na stałe przebywanie tam dworu faktycznie nią była. W 1918 roku nie było już Królestwa Polskiego czy państwa będącego jego kontynuacją. W związku z zawarciem Unii Lubelskiej Korona mogła odtąd funkcjonować jedynie w unii z Litwą. W takiej formie przetrwała do III rozbioru i jako taka mogła się odrodzić. Unii polsko-litewskiej jednak nie udało się wskrzesić. W konsekwencji, restytuowana Rzeczypospolita stała się państwem jednolitym, a nie federacyjnym. Kraków był odtąd stolicą nieistniejącego już tworu, z kolei Warszawa nadal była stolicą Rzeczypospolitej, którą od końca XVIII wieku już powszechnie nazywano Rzeczypospolitą Polską. Kubki, mapy i inne gadżety nawiązujące do tradycji I Rzeczpospolitej można znaleźć w Sklepie Wokulskiego Stołeczność Warszawy jest dziś więc reminiscencją po dawnym imperium, stworzonym w 1569 roku. I pomimo że geopolityka odgrywała przy nadaniu jej stołecznej rangi niemałą rolę, to niemniej, jak zwraca uwagę znany geopolityk Jacek Bartosiak, to właśnie z Krakowa podejmowano bardziej trafne decyzje geopolityczne. Z Krakowa lepiej dostrzegano zagrożenia i szanse. To tu zdecydowano o związaniu się z Litwą, choć bliskość zachodniej kultury cesarstwa sugerowałaby raczej inny kierunek. To stąd też Jagiellonowie stanowili o losach kilku państw i wyznaczali dalsze kierunki ekspansji. Czy zatem wyznaczenie Warszawy na stolicę Rzeczypospolitej było błędem?

które miasto nie było stolicą polski